فرقه ای از صوفیه هستند که در شمال آفریقا به ويژه در مراکش، زوایا و تشکیلاتي دارند. این طایفه به صوفی اي به نام محمدبن عیسی منسوبند و در قرن دهم هجری می زیسته اند و از اعراب اندلس بوده اند. عیساویه در فاس، مکناسه، تونس، الجزایر و حتّی طرابلس شهرت و نفوذ داشتند. شهرت آن ها مخصوصاً به سبب اعمال عجیب شان بود. این طایفه در بعضی مراسم و جشن های خود گوشت خام را حتّی با پوست و موی می خورند، و در مواقع بروز طاعون بی ترس و احتیاط میان بیماران می روند و مخلصانه در علاج و مداوی آن ها می کوشند و این نکته اخیر از اسباب محبوبیت آن ها در بین عامه بوده است. همچنین رقص های دسته جمعی آن ها هم که به بیخودی می انجامید و در آن حال عقرب زنده و خورده شیشه را می بلعند و خنجر و نشتر به بدن فرو می کنند معروف است.