این بنا واقع در خیابان فاضل نراقی کاشان می باشد. ساختمان این مدرسهمربوط به دورۀ قاجاریه است که با سرمایه شخصی به نام حاج محمد تقی خانبان طی سالهای 1250 تا 1260 قمری جهت استفاده نماز جماعت و درس و بحث داماد خود ملامهدی نراقی دوم، برادر ملا احمد نراقی ملقب به آقابزرگ بنا شده و بدین نام معروف شده است. تمامی این بنا از جمله گنبد که جزو بزرگترین گنبدهای آجری است با آجر ساخته شده و تزئینات به کار رفته در این بنا عبارت است از: کاشیکاری، آجرکاری، کتیبه های نفیس گچی و کاشی، مقرنس کاری، خطاطی ثلث و نستعلیق و نقاشی؛ که نقاشی این مدرسه توسط استاد محمدباقر قمصری صورت گرفته است. کتیبه های خطوط مسجد توسط اساتید برجسته خوشنویس کاشان ازجمله: محمد ابراهیم(جد خاندان معارفی)، محمد حسین(جد خاندان ادیب) و بسلمه های طغری توسط سید صادق کاشانی نوشته شده است. در ابتدای ورود به مدرسه، مقرنس های گچی و نقاشی سردر و کاشی های رنگارنگ به کار رفته در طرفین درگاه و دیوارهای جلوخان و کتیبه های بالای سردر، و ظرافتی که در ساخت درب ورودی به کاررفته جلب توجه می نماید. سپس هشتی بسیار زیبا و سقف مقرنس کاری آن مورد توجه قرار می گیرد. پس از آن با عبور از دو دالان مسقف عریض، به صحن مدرسه می رسیم که در میان این دو راهرو، دو شبستان وسیع تابستانی و زمستانی در دو طبقه قرار دارد. در قسمت سردرب، چهار بالاخانه ساخته شده است که در طرفین سردرب دو بادگیر مشاهده می شود که این بادگیرها با هدایت هوای مطبوع به شبستان تابستانی و زیرزمین، تابستان گرم کویر را بر ساکنان این بنا دلپذیر می سازد. پس از ورود به محوطۀ مدرسه دو صحن فوقانی و تحتانی و حجره های محل سکونت طلاب و گنبد آجری با شکوه و گلدسته های دو طرف آن خودنمایی می کند. علاوه براین دو حیاط خلوت، آب انبار بزرگ، شبستان دیگری در پشت گنبد، ساختمان مسجدی که در جنب گنبد واقع است و محراب کاشیکاری واقع در شبستان جنب گنبد که در حقیقت مجموعه ایست از هنرهای معماری: کاشیکاری، گچ بری، کتیبه نویسی، مقرنس کاری و نقاشی، ازجمله متعلقات این بنای عظیم است.